شخصی به یکی از خلفای دوران خود مراجعه و درخواست کرد، تا در بارگاه او به کاری گمارده شود.
خلیفه از او پرسید: قرآن می‌دانی؟
او گفت: نمی‌دانم و نیاموخته‌ام.
خلیفه گفت: از به کار گماردن کسی که قرآن خواندن نیاموخته است، معذوریم.
مرد بازگشت و به امید دست یافتن به مقام مورد علاقه‌ی خود، به آموختن قرآن پرداخت.
مدتی گذشت، تا این که از برکت خواندن و فهم قرآن به مقامی رسید که دیگر در دل نه آرزوی مقام و منصب داشت و نه تقاضای ملاقات و دیدار با خلیفه.
پس از چندی،خلیفه او را دید و پرسید:
«چه شد که دیگر سراغی از ما نمی‌گیری؟»
آن آزادمرد پاسخ داد:
«چون قرآن یاد گرفتم، چنان توانگر شدم که از خلق و از عمل بی‌نیاز گشتم».
خلیفه پرسید:
«کدام آیه تو را این گونه بی‌نیاز کرد؟»
مرد پاسخ داد:
«مَن یَتّقِ اللّه یَجعَل لَهُ مَخرَجاً وَ یَرزُقهُ مِن حَیثُ لایَحتَسِب ؛ هر کس از خدا پروا بدارد و حدود الهی را رعایت نماید، خدا برای بیرون شدن او از تنگناها، راهی پدید می‌آورد و از جایی که تصور نمی‌کند، به او روزی می‌رساند و نیازهای زندگی‌اش را برطرف می‌سازد». (سوره طلاق، آیات ۲ و ۳)
منبع:
tebyan.net
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
